Tim Claerhout: Deelname botanische expeditie Sint-Helena

PhD student Hortus Botanicus Leiden

Sint-Helena, een eiland gelegen op zo’n 2000 km van de Afrikaanse kust, is een van de meest afgelegen plaatsen op aarde. Ondanks het enorme potentieel voor endemische soorten kwam de eerste verregaande lichenologische expeditie pas in 2006. Onze expeditie bouwt hierop voort door het inschatten van de populatiegroottes en de verspreiding van de endemische lichenen met een extra focus op de Ramalina spp. (Ramalina geniculatella, R. ketner-oostrae, R. rigidella en R. sanctae-helenae). Tijdens deze expeditie reisde ik mee met een internationaal team van lichenologen. We bemonsterden +/- 50 punten, verspreid over 14 locaties. Op elke locatie werd een inschatting gemaakt van de populatiegrootte van elk van de endemische soorten. Wanneer lichenen werden gevonden die potentieel nieuw zijn voor het eiland en/of de wetenschap, werden collecties aangelegd. Deze zullen geïdentificeerd en/of beschreven worden in de maanden die volgen. Ook van de Ramalina spp. werden collecties aangelegd om de soort en/of de endemische status te bevestigen. Dit alles zorgt voor een bredere kennis over de lichenologische flora van Sint-Helena en de verspreiding van de endemische lichenen op het eiland. Dit laatste helpt natuurbeschermers om “areas of interest” aan te duiden om de restanten van hun endemische biodiversiteit te beschermen.

Steyn Hendriksen – How are microclimate and soil conditions determined by successional drivers in the Neotropical dry- and wet forests of México?

Over 50% of tropical old growth forests have disappeared due to human-driven disturbances. Logically, this has serious consequences for the functioning of tropical ecosystems, biodiversity conservation and the ecosystem services. To combat these effects, Second growth forests have received more attention in the past decades. Second growth forests are forests that grow as a result of secondary succession after land abandonment, and have great untapped potential as a placeholder to fulfil the former functions of old growth forests.
One of the main drivers of secondary succession is the local microclimate and -soil conditions. These drivers are considered to be the most influential especially in the early stages of succession. However, a greater understanding of how exactly these drivers alter the pathway of secondary succession is necessary. Therefore, my study aimed to analyze how drivers at different spatial scales affects microclimate and soil conditions, and how these in turn determine forest productivity. I did so by comparing the differences that stand characteristics, surrounding forest cover and topography have on the microclimate and soil conditions. To study these effects, I spent 3 months in México specifying and measuring vegetation, taking soil samples and extracting data from sensors in both a wet- and a dry tropical forest.

Yiran Liu – The effect of biodiversity on productivity in a Mexican tropical dry forest

Wageningen University

Global climate has changed more dramatically since 1950, with the human activities have led to declining of biodiversity. The disappearance or degradation of some ecosystems, seriously affecting ecosystem services and functions. Productivity is a fundamental and important component of ecosystem functioning and continued loss of biodiversity will lead to an accelerated decline in global forest productivity. Therefore, to assess the relationship between biodiversity and productivity, I will take advantage of an ongoing experiment, where three thinning treatments in each plot: removal of 30% of the basal area of the dominant species, rare species, and the random removal of 30% of the basal area, and it contains three aspects: disturbance(thinning), dominate and rare species, richness and evenness. I will test the hypotheses that 1) stand productivity will decrease with the thinning treatment, 2) stand productivity will decrease with the removal of dominate species and rare species in the long term, and 3) stand productivity will increase with the increase of species richness and evenness. The aim of this research is to help further clarify the relationship between tropical secondary forest plant diversity and ecosystem productivity and their underlying mechanisms and provide a theoretical basis for scientific forest creation and management.

Groei, reproductie en transplantatie van Eikenmos

Hidde Hereijgers en Levi Duijst

Begeleiding: Barbara Gravendeel (Radboud Universiteit) en Laurens Sparrius (FLORON/BLWG).

Afgelopen 3 jaar hebben verschillende studenten onderzoek gedaan naar de kleur, groei, en reproductie van het korstmos Eikenmos (Evernia prunastri). Afgelopen jaar is ook een transplantatie experiment opgezet. Deze eigenschappen zijn onderzocht met verschillende meetreeksen. De groei is gemeten bij 6 verschillende kleuren Eikenmos. Deze metingen laten zien dat grijs Eikenmos sneller groeit dan Groen Eikenmos. Daarnaast zijn grijze Eikenmossen meer aanwezig in een stedelijke omgeving, waar groen Eikenmos meer aanwezig is in een natuurlijke omgeving. Vervolgens is er onderzoek gedaan naar de sporen productie van 6 verschillende kleuren Eikenmos. Deze metingen laten ook een trend zien dat grijzere eikenmossen meer sporen produceren per mm2 reproductief oppervlakte, dan groen Eikenmos. Om te kunnen uitwijzen of deze aanpassing genetisch of omgeving bepaald is. Hebben we een transplantatie experiment opgezet (zie foto). Hiervoor hebben we groene en grijze Eikenmossen getransplanteerd tussen steden en natuurgebieden. Dit experiment laat zien dat ze niet van kleur veranderen in een andere omgeving. Tot slot groeien Eikenmossen op de Veluwe zoom sneller dan in Delft en Leiden. Dit is komt door de betere omstandigheden zoals een lagere stikstofdepositie dan in de stedelijke omgeving.

Evaluating the above-ground biomass through Canopy Height model: the case study in a Ghanaian tropical secondary forest

Kleurvariatie in eikenmos in stedelijk gebied en natuur

Rianne van Deelen

Begeleiding: Barbara Gravendeel (Radboud Universiteit) en Laurens Sparrius (FLORON/BLWG).

Grote delen van Nederland hebben te maken met verstedelijking. In vergelijk met een natuurlijke omgeving wordt de urbane omgeving getypeerd door hogere temperaturen, veranderde hydrologie en hogere luchtverontreiniging. Organismen blijken zich hieraan aan te passen, wat veelvuldig is beschreven onder de term urbane evolutie. In dit onderzoek stelden we de vraag of eikenmos zich aanpast aan urbane condities en of de leeftijd van de eikenmospopulatie hierin een rol speelt. In zeven transecten werden de kleur, grootte, dichtheid, en aanwezigheid van soredia gemeten. Elk transect bestond uit natuurlijke en urbane gebieden. Het eikenmos bleek groener in natuurlijke gebieden en grijzer in de stad. Daarnaast was het eikenmos gemiddeld kleiner in de stad en in jongere populaties (max. ±30 jaar oud), terwijl geen verschillen werden gevonden in de aan- en afwezigheid van soredia. De leeftijd van de populaties had met name effect op de productie van usninezuur, met een hogere concentratie usninezuur op oudere bomen, die meer voorkwamen in natuurlijke gebieden en gebieden met oudere eikenmospopulaties. De resultaten zijn een eerste indicatie voor verschillende karakteristieken van eikenmos in natuurlijke en stedelijke gebieden. Vervolgonderzoek kan uitwijzen of deze karakteristieken een genetische basis hebben en of eikenmos zich daadwerkelijk aanpast aan de urbane omgeving.